Όπως υποστηρίζουν, τα μοναχοπαίδια, επειδή περνούν περισσότερο χρόνο μόνα τους, μαθαίνουν να σκέφτονται πιο ανεξάρτητα, την ώρα που ή επιπλέον προσοχή που λαμβάνουν από τους γονείς τους, αφού δεν υπάρχουν άλλα παιδιά στην οικογένεια, έχει ως αποτέλεσμα να είναι πιο δύσκολα στις σχέσεις τους με τους άλλους, να συμπεριφέρονται πιο εγωιστικά και να δυσκολεύονται να δείξουν κατανόηση και συμπόνοια.
«Λόγω της απουσίας αδελφών, τα μοναχοπαίδια συνήθως δεν έχουν την ευκαιρία να ζήσουν κάποιες πιο περίπλοκες πλευρές μίας σχέσης μέσα σε ένα ασφαλές περιβάλλον, όπως το οικογενειακό, αλλά ούτε και τη δυνατότητα να αναπτύξουν ψυχοκοινωνικές δεξιότητες και συναισθηματική νοημοσύνη», σημειώνουν.
Παρόλο που η επιπλέον γονεϊκή προσοχή κάνει καλό στην ανάπτυξη της δημιουργικότητας, μπορεί παράλληλα να συμβάλλει στην εμφάνιση κάποιων λιγότερο επιθυμητών χαρακτηριστικών στα παιδιά όπως η εξάρτηση, ο εγωκεντρισμός και η κοινωνική «ανικανότητα».
Οι επιστήμονες επεσήμαναν επίσης τη σημασία που παίζει το οικογενειακό περιβάλλον στην ανάπτυξη του εγκεφάλου και τη συμπεριφορά του κάθε παιδιού. Για παράδειγμα, τα μοναχοπαίδια, καθώς περνούν περισσότερο χρόνο με τους γονείς τους έχουν μεγαλύτερη επίγνωση των προσδοκιών τους, κάτι που επηρεάζει πολλές πλευρές της προσωπικότητας ενός παιδιού, όπως και την δημιουργικότητά του.