Mika's mirror: Νευρική ανορεξία.

Με τα μάτια της Χ.

Χώρα: Η.Π.Α

Ηλικία: 18 ετών

Χρόνος: Σεπτέμβριος 2017

Ύψος: 1,65

Σωματικό Βάρος: 35 κιλά

Οι δείκτες του ρολογιού έδειξαν 03:00 π.μ κι άλλος ένας εφιάλτης έρχεται να ταράξει τον ύπνο μου. Ξαπλωμένη στο κρεβάτι της ιδιωτικής κλινικής όπου μεταφέρθηκα και νοσηλεύομαι τους τελευταίους μήνες δίνοντας άνιση μάχη με τον θάνατο, μου ξυπνούν μνήμες για τα γεγονότα που σημάδεψαν την ζωή μου. Θα κερδίσω άραγε αυτή τη μάχη; Θα καταφέρω να αποκτήσω και να διατηρήσω ένα υγιές και φυσιολογικό για την ηλικία μου βάρος; Θα μπορέσω να επιστρέψω στην καθημερινότητα μου κοντά στην οικογένεια και τα αγαπημένα μου πρόσωπα;

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν ένα κοριτσάκι που ανήκε στην κατηγορία παιδιών με παραπανίσια κιλά, πράγμα που συχνά με έφερνε στο στόχαστρο πολλών συνομήλικων μου παιδιών, κοροϊδεύοντας και χαρακτηρίζοντας με ως: "χοντρή", "φάλαινα", "γουρούνι", ή με φράσεις τύπου:  "Δεν ντρέπεσαι να κυκλοφορείς έτσι; Μείνε καλύτερα στο σπίτι σου". Συμπαραστάτες μου και ασπίδα προστασίας σε όλον αυτόν τον Γολγοθά που περνούσα ήταν πάντοτε οι φίλοι μου, οι οποίοι με στήριζαν και με προστάτευαν από τα κακόβουλα σχόλια και τους χλευασμούς. Όμως η ζημιά που δεχόμουν από το καθημερινό bullying, άρχισε να δημιουργεί ένα βαθύ τραύμα μέσα μου. Οι πιέσεις για απώλεια βάρους, το επικριτικό ύφος, τα προσβλητικά σχόλια και από το οικογενειακό μου περιβάλλον, με ώθησαν τελικά στο να καταβροχθίζω ανεξέλεγκτες ποσότητες φαγητών και γλυκών, αυξάνοντας έτσι ακόμη περισσότερο το βάρος μου και κάνοντάς με να κλειστώ ακόμα πιο πολύ στον εαυτό μου. Αμέτρητα μοναχικά βράδια ξεσπούσα σε λυγμούς από τύψεις κι ενοχές, ανήμπορη πλέον να βοηθηθώ.

Χωρίς καλά-καλά να το καταλάβω έφτασα στην τρυφερή ηλικία των 16 ετών. Όντας στην εφηβεία μου πια κι επηρεασμένη από τις λεπτεπίλεπτες φιγούρες που έβλεπα στα περιοδικά και τα Μ.Μ.Ε, αλλά και την επιθυμία μου για αποδοχή από την οικογένεια μου, αποφάσισα να αλλάξω τις διατροφικές μου συνήθειες για την απόκτηση ενός ιδανικού σώματος. Η συνέχεια όμως απέβη μοιραία με καταστροφικές συνέπειες για την υγεία και την ζωή μου γενικότερα. Οι εξαντλητικές πλέον δίαιτες στις οποίες υπέβαλλα τον εαυτό μου, η υπερβολική άσκηση και η ελάχιστη έως μηδαμινή κατανάλωση τροφής δημιούργησαν έναν φαύλο κύκλο.

Η ανεξήγητη ενασχόληση μου με τις τροφές και τις θερμίδες τους, ο φόβος μου μην τυχόν και ξανά παχύνω , η άρνηση μου στο γεγονός ότι πεινάω και θέλω να φάω, καθώς και τα ψέματα σχετικά με το τι έχω φάει και πόσο, με οδήγησαν σταδιακά στην πλήρη απομόνωση, με μία καταθλιπτική διάθεση να με διακατέχει διαρκώς. Παίζοντας κυριολεκτικά την ζωή μου κορώνα γράμματα, χωρίς καμία επίγνωση της κατάστασης στην οποία βρισκόμουν, κοιταζόμουν στον καθρέφτη και το μόνο που αντίκρισα ήταν μία παχύσαρκη κοπέλα που απεχθάνεται το σώμα της, και όχι έναν κινούμενο σκελετό όπως έβλεπαν όλοι. Γι' αυτό και επέβαλλα στον εαυτό μου να συνεχίσει τις προσπάθειες για περισσότερη απώλεια κιλών. Η διακοπή της έμμηνου ρύσης, η κόπωση, οι αϋπνίες, οι ζαλάδες, το σπάσιμο και το πέσιμο των μαλλιών μου, η αφυδάτωση και το ξηρό - κιτρινωπό δέρμα, αλλά και η ευερεθιστότητα μου, ήταν λίγα από τα πολλά συμπτώματα που συχνά με οδηγούσαν σε συγκρούσεις με την μητέρα μου, η οποία άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά. Η χαμηλή αρτηριακή πίεση, οι ανωμαλίες στον καρδιακό μου ρυθμό και οι κρίσεις πανικού, με κατεύθυναν αργά και βασανιστικά στην απόλυτη κάθοδο και εξασθένηση του οργανισμού μου, αφού είχα αρχίσει να 'ελέγχω' ακόμα και την πρόσληψη θερμίδων που έπαιρνα, κάνοντας εμετό μετά το φαγητό ή κατάχρηση διουρητικών και καθαρτικών.

Τον Ιούνιο του 2017 οδηγούμαι στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, αφού βρέθηκα λιπόθυμη στο πάτωμα της κουζίνας, κι εκεί ήρθα αντιμέτωπη με την σκληρή πραγματικότητα. Ο γιατρός κλήθηκε να με ενημερώσει για την σοβαρότητα της κατάστασης της υγείας μου και έμεινα άφωνη στο άκουσμα ότι πάσχω από Νευρική ή Νευρογενής Ανορεξία και ότι πρέπει να μεταφερθώ κατευθείαν εσώκλειστη σε ιδιωτική κλινική του εξωτερικού εάν θέλω να ζήσω.

«Τι είναι αυτό;» ρώτησα έντρομη.

• Η Νευρική Ανορεξία (Anorexia Nervosa) είναι μια διατροφική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από ασυνήθιστα χαμηλό σωματικό βάρος, έντονο φόβο του ασθενούς για αύξηση βάρους και μια διαστρεβλωμένη αντίληψη για το κατάλληλο σωματικό βάρος. Εκδηλώνεται συνήθως στην εφηβεία και παρ' όλο που μπορεί να επηρεάσει άτομα ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου και κοινωνικοοικονομικής κατάστασης, η ανορεξία επηρεάζει τις γυναίκες 10 φορές περισσότερο από τους άντρες. Τα ακριβή αίτια της ανορεξίας είναι άγνωστα. Ένας συνδυασμός βιολογικών, περιβαλλοντικών και ψυχολογικών παραγόντων είναι πιθανόν να την προκαλούν, όπως άλλωστε συμβαίνει και με άλλες ασθένειες. Η γενετική τάση μερικών ανθρώπων προς την τελειομανία, την επιμονή και την ευαισθησία είναι χαρακτηριστικά που συνδέονται άρρηκτα με την ανορεξία. Αν και δεν είναι ακόμη σαφές το ποια ακριβώς γονίδια εμπλέκονται, μπορεί να υπάρχουν γενετικές αλλαγές που κάνουν μερικούς ανθρώπους πιο ευάλωτους στη νευρική ανορεξία (Βιολογικοί Παράγοντες). Η σύγχρονη δυτική κουλτούρα δίνει έμφαση στο να είναι κανείς πολύ αδύνατος ή/και γυμνασμένος. Η επιτυχία και η ατομική αξία ενός ατόμου συχνά ταυτίζεται με το να είναι αδύνατος ή όχι. Η πίεση που ασκείται μπορεί να τροφοδοτήσει την επιθυμία να είναι κανείς πολύ αδύνατος, κάτι που εμφανίζεται συχνότερα μεταξύ των νεαρών κοριτσιών (Περιβαλλοντικοί Παράγοντες). Μερικά συναισθηματικά χαρακτηριστικά μπορεί να συμβάλλουν στην ανορεξία. Οι νεαρές γυναίκες μπορεί να έχουν ψυχαναγκαστικές τάσεις στον χαρακτήρα τους που τις καθιστούν πιο επιρρεπείς σε "αυστηρές" δίαιτες και στον εκούσιο περιορισμό της κατανάλωσης τροφής. Μπορεί επίσης, να έχουν μια ακραία τάση για τελειομανία, η οποία τις οδηγεί στο να νομίζουν ότι δεν είναι ποτέ αρκετά αδύνατες (Ψυχολογικοί Παράγοντες).

Σήμερα, 2018, ένας χρόνος μετά, με βρίσκει έναν εντελώς διαφορετικό άνθρωπο, πίσω στο σπίτι μου στην Κύπρο και κοντά στους δικούς μου ανθρώπους. Με την πολύτιμη ομαδική βοήθεια της επιστημονικής ομάδας που με παρακολουθούσε, συμπεριλαμβανομένου του ψυχιάτρου, του διατροφολόγου και του παθολόγου, επέστρεψα κανονικά στις δραστηριότητες μου. Διά μέσω των οικογενειακών συνεδριών και τις ατελείωτες συζητήσεις με τους γονείς μου, συνειδητοποιήσαμε πολλά, αναλάβαμε ο καθένας το μερίδιο της ευθύνης που μας αναλογεί και πλέον είμαστε πιο ενωμένοι από κάθε άλλη φορά αδημονώντας για το αύριο που ξημερώνει. Με θάρρος και αποφασιστικότητα για το μέλλον, ξεκινώ τις σπουδές μου στο εξωτερικό, με την παρακολούθηση φυσικά της ψυχοθεραπεύτριας μου που πάντα βρίσκεται στο πλάι μου.

Εσύ, που βιώνεις αυτή την κατάσταση μη φοβάσαι. Το ξέρω πως περνάς τρομακτικές στιγμές και νιώθεις πως τίποτα πια δεν μπορεί να διορθωθεί. Μα κάνεις μεγάλο λάθος. Ζήτα βοήθεια και μη ξεχνάς πως η δύναμη που κρύβεις μέσα σου είναι ανυπολόγιστη . Χρησιμοποίησε την σωστά ώστε να βγεις αλώβητος από την μάχη σου με την ανορεξία. Σταμάτα να αυτοτραυματίζεσαι. Αγάπησε το σώμα σου έτσι ακριβώς όπως είναι, αποδέξου τον εαυτό σου και προσπάθησε να τον βελτιώσεις όσο πιο πολύ μπορείς, χωρίς υπερβολές και καταχρήσεις. Το χρωστάς σε σένα.

Εσύ, ο γονιός, ξέρω ότι λατρεύεις το παιδί σου. Η υπερβολική όμως αγάπη πολλές φορές, μπορεί να σε οδηγήσει σε λανθασμένους χειρισμούς που να κοστίσουν ιδιαίτερα στον ψυχικό κόσμο του παιδιού σου. Πρόσεξε! Προσπάθησε να παρατηρείς οποιαδήποτε αλλαγή στην εξωτερική εμφάνιση και την συμπεριφορά του παιδιού σου ειδικά κατά την περίοδο της εφηβείας. Αν υπάρξει οτιδήποτε που σε βάζει σε σκέψεις, συμβουλεύσου άμεσα έναν ειδικό ψυχική υγείας (κατά προτίμηση ειδικευόμενο στις διατροφικές διαταραχές) για το πως να διαχειριστείς και να προλάβεις την κατάσταση. Σε διαβεβαιώνω πως θα είσαι στο σωστό δρόμο και το αποτέλεσμα θα σε δικαιώσει.

Μετά από την διαδικασία που σε υπέβαλα, πιο ώριμη από ποτέ, σου χρωστάω μία τεράστια συγνώμη εαυτέ μου και σου δίνω την εξής υπόσχεση: ΘΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ΤΑ ΙΔΙΑ ΛΑΘΗ.

ΜΙΚΑΕΛΛΑ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

BSc Hons Psychology

Κάντε Like στη σελίδα μας στο Facebook 

Διαβάστε επίσης: