Ένας «φανταστικός φίλος» στη ζωή του παιδιού μας. Πως το αντιμετωπίζουμε;

Μην πανικοβληθείτε αν το νήπιο σας αρχίζει ξαφνικά να... βλέπει φαντάσματα, είναι απόλυτα φυσιολογικό. Γιατί συμβαίνει αυτό όμως και ποια στάση πρέπει να κρατήσουμε ως γονείς;

Το παιδί μας μπορεί να αναπτύξει μια τόσο πλούσια σχέση με το «φανταστικό φίλο» που φτιάχνει στο μυαλό του, ώστε να μας προκαλέσει αμηχανία και πιθανόν κάποια ανησυχία. Ωστόσο η συγκεκριμένη συμπεριφορά είναι απόλυτα φυσιολογική και αρκετά κοινή, όπως διαβεβαιώνουν οι ειδικοί. Οι περισσότεροι φανταστικοί φίλοι δεν συνιστούν λόγο ανησυχίας για τους γονείς. Επίσης, φυσιολογικό είναι και το να μην έχει ένα παιδί φανταστικούς φίλους.

«Οι φανταστικοί φίλοι του παιδιού το βοηθούν να χειρίζεται τα άγχη του. Στην ηλικία των τεσσάρων ετών είναι πιθανό το μικρό παιδί να φοβάται τα σκυλιά, τους θορύβους ή τα φαντάσματα που πιστεύει πως είναι κρυμμένα στο ντουλάπι. Οι φανταστικοί φίλοι του φοβούνται μαζί του ή είναι δυνατοί και γενναίοι και του δίνουν κουράγιο. Ιδιαίτερα, τα δειλά και ευαίσθητα παιδιά χρησιμοποιούν τους φανταστικούς φίλους σαν μια μορφή προστασίας».

Σε κάθε περίπτωση, οι ειδικοί θεωρούν τη δημιουργία ενός «φανταστικού φίλου» ορόσημο στην ανάπτυξη του παιδιού. Ο «φανταστικός φίλος» δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο αφού το παιδί κατανοήσει το πώς ένα άλλο κοινωνικό ον, ξέχωρο από το ίδιο, συμπεριφέρεται και αντιδρά σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Η αλληλεπίδραση με το φανταστικό του φίλο γίνεται, κατά κάποιον τρόπο, μια προσομοίωση, μια εικονική πραγματικότητα για το παιδί.

Ενα παιδί με φανταστικούς φίλους όχι μόνο δεν έχει κάποιο πρόβλημα, αλλα μπορεί να είναι πιο κοινωνικό και λιγότερο ντροπαλό από άλλα παιδιά. Επιπλέον, μπορεί να έχει πιο πολλούς πραγματικούς φίλους, να είναι πιο δημιουργικό και να συμμετέχει πιο πολύ σε οικογενειακές δραστηριότητες. Τα παιδιά που έχουν φανταστικούς φίλους παίζουν περισσότερο ειρηνικά με τα συνομήλικα παιδιά και συνεργάζονται καλύτερα με τους γονείς και τους άλλους ενήλικες.

Ο φανταστικός φίλος είναι περίπου όπως το φανταστικό εστιατόριο ή μαγαζί που ανοίγει ένα νήπιο στο σπίτι του. Ένα παιχνίδι που δείχνει ότι το νήπιο μαθαίνει, μέσα από μια προσομοίωση χαμηλού ρίσκου, πώς λειτουργούν οι κοινωνικές συναναστροφές. Είναι προτιμότερο για ένα παιδί να προσποιηθεί ότι τσακώνεται με ένα φανταστικό φίλο παρά να αντιμετωπίσει έναν πραγματικό καβγά.

Τι είναι όμως ακριβώς ένας φανταστικός φίλος;

Για κάποια παιδιά, πρόκειται για ένα πλάσμα βγαλμένο από τα όνειρά τους. Για άλλα, ένα λούτρινο ζωάκι στο οποίο ανέθεσαν κάποιον κοινωνικό ρόλο. Μπορεί επίσης να είναι ένας ήρωας της ποπ κουλτούρας. Όποιος κι αν είναι ο «φορέας» του φανταστικού φίλου, έχει τα δικά του στοιχεία χαρακτήρα και τις δικές του προτιμήσεις.

Κάποιες φορές μάλιστα τα εν λόγω στοιχεία χαρακτήρα μπορεί να είναι παράξενα ή ενοχλητικά. Αυτό δεν αποτελεί, απαραίτητα, λόγο ανησυχίας.

Το παιδί αρχίζει να ξεχωρίζει το πραγματικό από το φανταστικό στην παιδική ηλικία από 6 έως 12 ετών. Αν από την ηλικία αυτή και μετά το παιδί συνεχίζει να μιλά για τον φανταστικό του φίλο, αυτό θεωρείται από τους ειδικούς ένδειξη ψυχοπαθολογίας και ο γονιός θα πρέπει να επικοινωνήσει με κάποιον ψυχολόγο. Στις μικρές ηλικίες, όμως, καλό είναι ο γονιός να αντιμετωπίζει το φαινόμενο ψύχραιμα, ως κάτι φυσιολογικό που περισσότερο βοηθά παρά εμποδίζει την φυσιολογική ανάπτυξη του παιδιού.

"Χρήσιμο μάλιστα, είναι ο γονιός να παρατηρήσει πώς ακριβώς μπορεί να βοηθιέται το παιδί από τη συγκεκριμένη φανταστική σχέση, να κάνει ερωτήσεις στο παιδί για τον φίλο αυτόν, και πιθανώς να καταφέρει έτσι να ανταποκριθεί και εκείνος καλύτερα στην ανάγκη του παιδιού, είτε πρόκειται για φοβία είτε για κάτι που το αγχώνει."

Διαβάστε επίσης: